Διπλοβατάτζης, Θωμάς

(Κέρκυρα 1468 – Πέσαρο, Ιταλία 1541). Λόγιος και νομοδιδάσκαλος. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια του Βυζαντίου. Ο πατέρας του, Γεώργιος, υπηρέτησε διοικητής της Λήμνου, αλλά μετά την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους κατέφυγε στην Κέρκυρα, από εκεί στην Ιταλία και τελικά στην Ισπανία, όπου σκοτώθηκε κατά την πολιορκία της Γρανάδα (1492). Ο Δ. σπούδασε νομικά στη Νάπολη και στην Πάντοβα, αλλά έζησε κυρίως στο Πέσαρο, όπου εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος των ηγεμόνων της πόλης. Εκτός από ορισμένα φιλολογικά έργα (σχόλια στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Πολύβιο, στον Πλήθωνα) έγραψε δεκάδες νομικές πραγματείες στα λατινικά, οι οποίες αναφέρονται κυρίως στο ελληνορωμαϊκό και στο βυζαντινό δίκαιο. Αξιοσημείωτο είναι το ανέκδοτο δεκάτομο έργο του Περί νομοδιδασκάλων Ελλήνων και Ρωμαίων, γραμμένο στα λατινικά, όπου βιογραφούνται όλοι οι γνωστοί νομικοί της αρχαιότητας και των μεσαιωνικών χρόνων. Ο Δ. θεωρείται ένας από τους κορυφαίους νομομαθείς των χρόνων της Αναγέννησης.